ပဥၥလက္ေမွာ္အတတ္ပညာ႐ွင္ ဦးၿဖိဳ း

ေလာကီပညာ အရပ္ရပ္တြင္ ပဥၥလက္အတတ္ပညာ
သည္ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း အျဖစ္အပါအဝင္ျဖစ္သည္...။ ပဥၥ
လက္ဟူသည္မွာ အာ႐ုံငါးပါးကို လွည့္စားတတ္ေသာ
အတတ္ဟုေခၚသည္...။ ယခုအခါ ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္
ယင္းပညာ႐ွင္မ်ားသည္ အင္တာနက္မွတစ္ဆင့္ ရင္သပ္႐ႈ
ေမာဖြယ္ရာ ျပကြက္ေတြျဖင့္ ေအာင္ပြဲခံလ်က္ ႐ွိၾကသည္...။
ျမန္မာျပည္မွာလည္း ႐ွိၾကသည္...။ ျမန္မာျပည္တြင္ ယခု
အခါမွသာ ယင္းပညာ႐ွင္မ်ား ထြန္းကားသည္မဟုတ္...။ေ႐ွး
ယခင္အခါ ကတည္းက ႐ွိေနၾကသည္...။ ေျပာရမယ္ ဆိုလ်ွင္
ေတာ္လွန္ေရးေခတ္ကာလ ....
ေခ်ာင္းဝေက်းရြာတြင္ ဦးၿဖိဳးဆိုေသာ အသက္ေလးဆယ္ ဝန္းက်င္ခန္႔ လူလတ္တစ္ဦး႐ွိသည္...။ ဦးၿဖိဳးသည္ ပဥၥလက္အတတ္ပညာသယ္တစ္ဦးျဖစ္၏...။ သို႔ေသာ္...သူက သာမန္ လယ္လုပ္သမားတစ္ဦးသာ ျဖစ္
သည္...။
ဦးၿဖိဳး လူပ်ိဳကာလသား အရြယ္တုန္းကေပါ့....။
အခုလို မိုးတြင္းကာလ စပါးစိုက္သည့္ အခ်ိန္မွာ ဦးၿဖိဳးတို႔
အဖြဲ႔ကို အဖြဲ႔လိုက္ အငွါးလိုက္ေလ့႐ွိၾကသည္...။ အဖြဲ႔က
လူေတြ တက္ညီလက္ညီ အလုပ္လုပ္ေလ့႐ွိၾကသည္...။
စပါးစိုက္သူ ၊ ပ်ိဳးႏႈတ္သူ ၊ ထမင္းခ်က္သူ စသည္ျဖင့္
သူ႔တာဝန္ႏွင့္သူ အလုပ္လုပ္ၾကသည္...။ အားလုံးနီးပါး
ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာေတြ ျဖစ္သည့္အတြက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေနထိုင္
ေလ့႐ွိ၏ ။
တစ္ေန႔...ဦးၿဖိဳး ထမင္းခ်က္ရမည့္ အလွည့္ေရာက္လာ
သည္...။ က်န္တဲ့သူေတြ စပါးစိုက္ ပ်ိဳးႏႈတ္ခ်ိန္တြင္ ထမင္း
ခ်က္တာဝန္က်သူက ထမင္းေရာ ဟင္းေရာ အၿပီးခ်က္ေပးရ
သည္...။ အလုပ္ၾကမ္းသမားေတြ ျဖစ္သည့္အတြက္ အစား
သန္ၾကသည္...။ သို႔ေသာ္...ဟင္းေကာင္းေကာင္း တစ္ခါ
စားရဖို႔ မလြယ္ေပ...။ ေန႔တိုင္းလိုလို ပဲဟင္း င႐ုပ္သီးေထာင္း ၊
အသီးအရြက္ဟင္းေတြသာ စားၾကရသည္
က မ်ားသည္...။
ဒီေတာ့ အဖြဲ႔သားေတြက
"ဦးၿဖိဳးေရ.....ပဲဟင္းေတြဘဲ...မခ်က္နဲ႔ေလ...ဒီကလူ
ေတြ ပဲ႐ုပ္ေပါက္ကုန္ၿပီ..." ဟု စေနာက္ၾကသည္...။
အလုပ္ၾကမ္းသမားဘဝေတြသည္ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းပင္ပန္း အခုလုိ စလိုက္ေနာက္လိုက္ႏွင့္
ေပ်ာ္ရြင္ရယ္ေမာရလ်ွင္ ပင္ပန္းတာေတြ ေမ့ကုန္ၾကသည္...။
ဦးၿဖိဳးက
"ေအး...ဒီည မင္းတို႔အတြက္ ဟင္းေကာင္းေကာင္း
ခ်က္ေပးထားမယ္..."ဟု ျပန္ေျပာေလသည္....။
ညမိုးခ်ဳပ္ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဦးၿဖိဳးေျပာထား
သည့္အတိုင္း ထမင္းဝိုင္းတြင္ ဝက္သားဆီျပန္ဟင္းကို ေတြ႔
ရသည့္အတြက္ ဝမ္းသာ အားရ စားၾကသည္မွာ နဂိုရ္ခ်က္
ထားသည့္ထမင္းေတာင္ မေလာက္မငျဖစ္ၿပီး အသစ္ထပ္ခ်က္
ရေတာ့သည္...။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ဘာျပႆနာမွ မေပၚေသး....။ သို႔ေသာ္...ေနာက္တစ္ေန႔
ေရာက္ေတာ့ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးခ်ိန္တြင္ စကားေတြ
တီးတိုးတီးတိုး ထြက္လာၾကေလသည္...။ ေနာက္ေတာ့
ဦးၿဖိဳးကို ဝိုင္း၍ ေမးခြန္းထုတ္ၾကေလသည္...။
"ဦးၿဖိဳး...မေန႔က က်ေနာ္တို႔ စားၾကတာ ဝက္သား
အစစ္ဟုတ္ရဲ႕လား...."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ...."
"ဒီမနက္ အေလးစြန္႔တာ ငွက္ေပ်ာအူ အဖတ္ေတြဘဲ
က်တယ္...ငွက္ေပ်ာအူကို တစ္ေယာက္မွ မစားၾကပါဘူး..
အဲဒါ မေန႔က စားၾကတဲ့ ဝက္သားနဲ႔ဆိုင္သလားလို႔...."
"ဟိ...ဟိ...အဲဒါအစစ္ဘဲ...ဒီမနက္ မင္းတို့္ထြက္က်
လာတာအစစ္....."
"ဟား...ဦးၿဖိဳးေတာ့ ေနာက္တယ္ဗ်ာ...."
ေနာက္ေန႔ကစၿပီး ဦးၿဖိဳးကို ထမင္းမခ်က္ခိုင္းရဲေတာ့..။
ၾကာရင္ ပဲ႐ုပ္မကေတာ့ဘူး...ငွက္ေပ်ာအူ႐ုပ္ထြက္လာမွာ
ေၾကာက္ေနၾကရလို႔ျဖစ္သည္....။
ေနာက္ေတာ့ ဦးၿဖိဳးအိမ္ေထာင္က်ၿပီး ဝက္ေမြးျမဴေရး
လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေလသည္...။ ရြာမွာ သာေရးနာေရး႐ွိလွ်င္
ဦးၿဖိဳး ေငြရြင္လ်က္႐ွိသည္...။ ဦးၿဖိဳးဝက္ေတြက ၿမိဳ႕အထိ
နာမည္ႀကီးသည္...။ ဒီေတာ့ ၿမိဳ႕ေပၚက အဝယ္ဒိုင္ေတြ
ဦးၿဖိဳးဆီ ေရာက္လာၾကသည္...။ ဒိုင္ေတြက မ်ားေသာအား
ျဖင့္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ မ်ားသည္...။
တစ္ေန႔...ဒိုင္တစ္ေယာက္ညစ္ပတ္ၿပီး ဦးၿဖိဳးကို ေငြ
အျပည့္ မေခ်ဘဲ...လွည့္ပတ္ေ႐ွာင္လ်က္႐ွိသည္....။ဦးၿဖိဳး
ကို ဒီလိုလာလုပ္လို႔ ဘယ္ရမလဲ....။ ဒ္ီေတာ့ ဦးၿဖိဳးလည္း
ျပန္ညစ္ပတ္သည္...။ ေငြေခ်တဲ့အခါ ပိုက္ဆံနဲ႔ အမ်ားေ႐ွ႕
မွာေခ်ျပသည္...။ သို႔ေသာ္..အိမ္ေရာက္ေတာ့ တ႐ုတ္ဒိုင္
ႀကီး ဒုကၡေရာက္ေတာ့သည္...။ အမ်ားေ႐ွ႕မွာ ေငြပိုက္ဆံ
အစစ္နွင့္ေခ်ေသာ္လည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ ထုတ္ၾကည့္လိုက္
ေတာ့ စကၠဴအျဖဴေတြ သက္သက္ျဖစ္ေနသျဖင့္ တ႐ုတ္ႀကီး
မိႈင္သြားရေတာ့သည္...။
ေနာက္ ဒိုင္တစ္ေယာက္လည္း လာျပန္သည္...။
ဝက္ေစ်းေကာင္းေပမယ့္ ေစ်းအလြန္ႏွိမ္ေလ့႐ွိသည္...။
ဦးၿဖိဳးတို႔ရြာလည္း အဆက္အသြယ္အနည္းငယ္ ခက္ခဲသည့္
အတြက္ ေစ်းအေၾကာင္း အလွမ္းေဝးလ်က္႐ွိသည္....။ ဝက္
အဝယ္ဒိုင္ေတြက သူတို႔လိုင္းကားအစုတ္ေတြႏွင့္ လွည္းလမ္း
အတိုင္း ေမာင္းလာၿပီး ဦးၿဖိဳးအိမ္လာေလ့႐ွိ၏။
တစ္ေန႔ ဦးၿဖိဳးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ၿမိဳ႕တက္ၿပီး
စုံစမ္းၾကည့္ရာ ဒုိင္တမင္သက္သက္ညစ္ေၾကာင္း သိရေလ
သည္...။ ဒီေတာ့ ဦးၿဖိဳးလည္း ဘယ္ရမလဲ...။ သူညစ္လို႔
ၿငိမ္ခံေနလ်ွင္ အ႐ူးလို႔ထင္မွာ ေသခ်ာသည္...။ ပညာေပး
ဦးမွ ေတာ္ကာက်မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ရေတာ့သည္...။
ဒိုင္ကလည္း စားေနက် ေၾကာင္ဖားလို ထင္ၿပီးေရာက္
လာသည္...။
"ကိုၿဖိဳး ...ဒီအခုတစ္ေခါက္ ခင္မ်ား ဝက္ေတြ အရမ္း
လွေနပါလား...."
"ေနာင္ႀကီး ေရာက္လာမယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ႐ွိတဲ့
ဝက္ေရာ...သူမ်ားေတြဆီက ဝက္ေရာ ဝယ္ေပးထားတယ္
ေလ...ေနာင္ႀကီးႀကိဳက္တယ္ မဟုတ္လား..."
"ႀကိဳက္တယ္ေပါ့...ကိုၿဖိဳးဝက္ေတြဆို ႀကိဳက္ၿပီးသား."
"ဒါနဲ႔ ေနာင္ႀကီး...ဝက္ေစ်းတက္တယ္လို႔ၾကားတယ္..
အဲဒါ ဟုတ္လား..."
"အာ....မဟုတ္ပါဘူး...ေစ်းတက္မလိုနဲ႔က်ေနတယ္...
ဟိုတစ္ခါ ေမာင္ရင့္ဆီ ဝယ္သြားတဲ့ဝက္ေတြ ႐ႈံးေနပါေသး
တယ္...."
တ႐ုတ္ဒိုင္စကားၾကားရေတာ့ ဦးၿဖိဳး ျပဳံးလိုက္သည္...။

ဒါနဲ႔ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ဆူၿဖိဳးအေကာင္လွပတဲ့ဝက္ေတြကို
ေရြးၿပီး တ႐ုတ္ႀကီးက သူ႔လိုင္းကားေပၚတင္သြားေလေတာ့
သည္...။ တ႐ုတ္ႀကီး ထြက္သြားေတာ့ ဦးၿဖိဳးက ေဆာ့ကစား
ေနတဲ့ သူ႔သားကို
"သားေရ...တ႐ုတ္ႀကီးျပန္လာရင္ အိပ္ခန္းမွာ အေဖ
အိပ္ေနတယ္လို႔ေျပာလိုက္..."
ဟု မွာလိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းဝင္သြားေလသည္...။ သူ႔သား
လည္း "ဟုတ္ကဲ့အေဖ..."ဟုေျပာၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္
ဆက္ကစားၾကသည္...။
တ႐ုတ္ဒိုင္ႀကီးလည္း ဝက္ေတြကို သူကားေပၚတင္ၿပီး
ထြက္လာခဲ့ရာ ရြာအလြန္မွာေတာ့ ကားေနာက္ခန္း ဝက္သံ
ေတြ သိပ္မၾကားရေတာ့ဘဲ တဒုန္းဒုန္း တဒိုင္းဒိုင္း ျမည္သံသာ
ၾကားေနရေတာ့ မသကၤာျဖစ္ၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ ဝက္
ေတြ အနည္းငယ္သာျမင္ရၿပီး ဝက္ေတြအၾကားမွာ ငွက္ေပ်ာတုံးေတြ အမ်ားႀကီးပါလာတာကို
ျမင္ရေတာ့သည္...။ တ႐ုတ္ႀကီးလည္း သူ႔ကားဒ႐ိုင္ဘာႏွင့္
ငွက္ေပ်ာတုံးေတြကို ပစ္ခ်ၿပီး ဦးၿဖိဳးအိမ္ဆီကို ကားျပန္ေမာင္း
ရေတာ့၏ ။
ဦးၿဖိဳးအိမ္ေရာက္ေတာ့ တ႐ုတ္ႀကီးက ကမန္းကတမ္း
အနားတြင္ေဆာ့ကစားေနေသာ ဦးၿဖိဳးသားကို
"ေဟ့....မင္းတို႔အေဖ ဘယ္မွာလဲ..."ေမးေလသည္..။
ဦးၿဖိဳးသားကလည္း
"အေဖ..အိပ္ခန္းမွာ အိပ္ေနတယ္...."ဟု
ျပန္ေျဖေလသည္...။ ၿပီးသည္ႏွင့္
တ႐ုတ္ႀကီးလည္း အိမ္ေပၚကို အျမန္တက္ၿပီး အိပ္ေနတဲ့ ဦးၿဖိဳးကို ေဒါသတစ္ႀကီးျဖင့္
"ေဟ့ေကာင္...."
ဟု ေခၚႏိုးေလသည္...။ ဦးၿဖိဳးလည္း တုန္႔တုန္႔မွမလုပ္...။
တ႐ုတ္ႀကီးက ဆက္၍
"ေဟ့ေကာင္...ထစမ္း..."ဆိုၿပီး လက္ကိုလႈပ္ႏိုးေလရာ လက္က ေမာင္းရင္းကေန ျပဳတ္ထြက္သြားေလသည္...။ တ႐ုတ္ႀကီးလည္း လက္ျပဳတ္
တာကိုျမင္ရေတာ့ အံ့ၾသတႀကီးျဖစ္ၿပီး ေၾကာက္လန္႔သြားေလသည္....။
ေနာက္တစ္ခါ
"ေဟ့ေကာင္...ထ..စမ္း..."ဟု ေျခေထာက္ကိုကိုင္၍
လႈပ္ႏိုးေလရာ ေျခေထာက္ကလည္း ေပါင္ရင္းကေန ျပဳတ္
ထြက္သြားျပန္သည္...။ ေျချပဳတ္ လက္ျပဳတ္ျဖစ္ေနေသာ
ဦးၿဖိဳးကို အံ့ၾသတႀကီးျမင္ရေတာ့ တ႐ုတ္ႀကီးခင္မ်ာ
စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ၿပီး အိမ္ေပၚကေန ကမန္းကတမ္းေျပးဆင္းသြားေလသည္...။ ကားေ႐ွ႕ေရာက္
ေတာ့ "ဒ႐ိုင္ဘာေရ...ျမန္ျမန္ေမာင္းေတာ့...ေတာ္ၾကာ
ငါ့ကို လူသတ္မႈနဲ႔ ေထာင္ထဲေရာက္ေနပါဦးမယ္..."ဟု
အတင္းေမာင္းထြက္ခိုင္းေတာ့သည္.F..။

ကားေမာင္းထြက္သံၾကားရေတာ့မွ အိမ္ခန္းထဲမွ ဦးၿဖိဳးက
ဟားဟားဟားဟားႏွင့္ အားပါးတရ ရယ္ေမာၿပီး ထြက္လာေလေတာ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ဦးၿဖိဳးကို ပဥၥလက္အတတ္သယ္တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း တ႐ုတ္ႀကီး
မသိလိုက္ေပ....။ အစစ္အမွန္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ပဥၥလက္
အတတ္ပညာအစြမ္းက အံ့မခန္းျဖစ္ေၾကာင္း....။

(ၿပီး)

Credit - မင္းကံစည္ဝင္း
Credit - စိတ္စြမ္းအင္ႏွင့္ ဂမၻီရ သည္းထိတ္ရင္ဖိုျဖစ္ရပ္ဆန္းမ်ား

( :: ပိုစ့္တင္သူ-ခ်မ္းေျမ့ေမာင္ :: )

CHAN LAY (MCMM)

www.chanmyaemaung.net


My Facebook Wall- (HERE)



ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ Facebook ေပၚကနည္းပညာ Page ေလးသို႕လည္း *LIKE လုပ္ျပီး Update နည္းပညာမ်ားဝင္ေရာက္ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...။



ADMIN:CHAN LAY

ေက်နပ္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ... အဆင္မေျပမႈတစ္စံုတရာ နားလည္မႈမရွိမရွိခဲ့ပါက... ကြ်န္ေတာ္ ခ်မ္းေလးရဲ႕...မွားယြင္းမႈပါခင္ဗ်ာ...။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ Page ေလးမွာ Post ေလးေတြမ်ား ၀င္ေရာက္လက္တြဲျပီး နည္းပညာပိုစ့္မ်ားေရးသားႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...။ အကယ္၍ ကြ်န္ေတာ္ကို ဆက္သြယ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ေအာက္က Mail သို႕ဆက္သြယ္လိုက္ပါ ခင္ဗ်ာ...။

mr.chanmyaemaung.cmm@engineer.com

ခ်မ္းေလး ( MCMM )

Download Link တြင္ေၾကာ္ျငာလင့္ခ္ပါလာခဲ့ေသာ္...ေအာက္ပါနည္းအတိုင္းျပဳလုပ္ေပးပါ။

**  Step-1.ေအာက္က Download Button ကိုႏွိပ္လိုက္ပါ

**  Step-2. "5sec". ေလာက္ေစာင္႕ေပးပါ။

**  Step-3. "  << SKIP AD >>   ".ကိုႏွိပ္ေပးပါ။

**  Step-4. Download Link က်လာပါလိမ္႕မယ္။

**  အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ။